نمایشنامه

قرائت یک متن دراماتیک است، در حضور مخاطب. اهمیت این کنش در ایجاد ارتباط زنده با شنوندگان یا تماشاگران است. به این معنا که خوانش در یک ارتباط دیداری یا شنیداری و از طریق تبادل دیدگاه دو رکن جدا نشدهٔ تئاتر، موقعیت دراماتیکی را شکل می‌دهد.