تست گویندگی مسافر سیب

متن شماره دو : بخشی از نمايشنامه: آنكه گفت آري و آنكه گفت نه (اثر برتولت برشت)

آموزگار: من آموزگارم. دبستانم در شهر است. شاگردي دارم كه پدرش مرده و غير از مادر در اين دنيا پشت و پناهي ندارد.
براي ديدن اين دو نفر آمده ام. آمده ام تا از آنها خداحافظي كنم. براي اينكه بايد به زودي به طرف كوهها راه بيفتم.
شهر ما گرفتار بيماري واگيري است و در شهري كه آن طرف كوه ها است چند طبيب بزرگ و عالي مقام هستند.
در مي زند اجازه هست؟

كودكـــ: كيه؟ آها! آقاي آموزگار براي ديدن ما آمده.
آموزگار: تو چرا اين همه وقت به مدرسه نيامدي؟
كودكـــ: نمي توانستم بيايم. مادرم بيمار بود.
آموزگار: نمي دانستم كه مادرت بيمار است. برو به او بگو كه من آمده ام.
كودكـــ: (با صداي بلند، رو به اتاق دوم) مادر، آقاي آموزگار آمده اند.
مــــادر: (كه در اتاق دوم نشسته است) بگو بفرمايند تو.
كودكـــ: خواهش مي كنم بفرمائيد تو.
“هردو وارد اتاق دوم مي شوند.”
آموزگار: مدت ها است كه نتوانستم بيايم شما را ببينم. پسرتان گفت كه شما هم دچار اين بيماري شده ايد. هيچ بهتر هستيد؟
مــــادر: متأسفانه حالم خوش نيست. حالا كه كسي درماني براي اين بيماري سراغ ندارد.
آموزگار:  بايد درماني برايش پيدا كرد. راستي براي اين آمده ام از شما خداحافظي كنم كه فردا صبح به دنبال دوا و درمان مي روم-
به طرف كوه ها. مي دانيد كه در شهر آن طرف كوهها طبيب هاي بزرگي هستند.
مـــــادر: يك قافله، به دنبال درمان، ميان كوه ها! درست. من هم شنيده ام كه در آن شهر طبيب هاي بزرگي هستند؛
اما اين را هم شنيده ام كه اين سفر، سفر خطرناكي است.
راستي، موافقيد پسر من را هم با خودتان ببريد؟
آموزگار: در اين قبيل سفرها كسي بچه ها را همراه نمي برد.
مـــــادر:  بسيار خوب. اميدوارم كه همۀ كارها رو به راه بشود.
آموزگار: حالا ديگر من بايد بروم. خداحافظ.